no ba,ale najlepszą sceną była chyba ta przy stole....;)ludzie na muszlach klozetowych ,jak to zobaczyłam to się zapowietrzyłam.na razie każdy film Bunuela,jaki dotychczas oglądałam ma u mnie 10.nie wiem ,czy to sprawiedliwa ocena,ale co zrobić, dla mnie jego perełki są arcydziełami.i o,to tyle.Viva Surrealizm!

Taa... na scenie w salonie, o mało nie spadłam z krzesła. Ten obraz pozostanie mi przed oczami do końca życia na każdym spotkaniu "stołowym" :)

"Toaletowy obiad" i telefon od zmarłej siostry - oczywiście niezwykle absurdalne i nietuzinkowe. Od siebie dodałabym jeszcze motyw z zaginioną dziewczynką i "obscenicznymi" zdjęciami (moje ulubione).

Moja ulubiona scena to jak klechy grają w pokera na medaliki i akcja sadomacho przy kieliszku porto. Ich min nigdy nie zapomnę.

Doskonały, Trafny, Kapitalnie Ironiczny... Scena wstępna, scena dowiedzenia się o nowotworze wątroby czy biesiady na muszlach klozetowych( w pewnym sensie odbieram za pewną metamorfozę Bunuela który dotąd sadzał "protagonistów" na "tradycyjnych"krzesłach;) ....pozornie tylko łańcuch lekko powiązanych ze sobą banalnych historii rzeczywiście paszkwil pewnych postaw ludzkich, potwarz wobec przywar, wad, słabości , śmieszności, defektów, przesadnej czczej religijności czy bezsensu celibatu, demoralizacji i perwersji od czasów sięgających monarchi po dzień współczesny z delikatną retrospektywą...i ten "bunelowski" motyw powtarzalności pewnych zachowań, odruchów, sytuacji-doskonały!!! MAJSTERSZTYK;)

Ci się podobała...ech...