Jestem zachwycony, ale też lekko zawiedziony kompozycją.
Bunuel stworzył film w którym pierwotne żądze ludzkie walczą z kulturą wielkich cywilizacji. Ostatecznie wygrywa to drugie, ale racja stoi po stronie pierwszego. Sceny jakimi zilustrował swe idee robią wrażenie. Czasami nawet większe niż w "Psie Andaluzyjskim". Niestety brak mi w tym filmie pewnej składności. Prolog o skorpionach i epilog oparty na "120 dni Sodomy" za bardzo odbiega klimatycznie od reszty. Dziwne wydają mi się także sceny w których pojawia się całe miasto. Twórca za często skacze od konwencji do konwencji i czasami trudno się delektować klimatem kolejnych ujęć.
Całość oceniam bardzo wysoko. W gruncie rzeczy uwielbiam takiego Bunuela- absurdalnego, obrazoburczego i wciąż mnożącego surrealistyczne sceny. W następnych jego filmach senne obrazy pojawiają się od czasu do czasu. Tutaj mamy jeden wielki koszmar burżuazji i katolików. Reżyser zarzuca nas wciąż kolejnymi wizjami, w których każda następna jest jeszcze dziwniejsza od poprzedniej.
Nie spodziewałem się tak wielu odważnych scen. Scena symbolizująca masturbację, ssanie posągu, oraz cała sekwencja w ogrodzie do dziś robią wrażenie. Choćby dlatego, że we współczesnym kinie nadal takie sugestie gwarantują zmianę kategorii wiekowej.