Potrafi grać ciężkie psychologiczne role, wyostrzyć i wycieniować wszystkie niuanse emocjonalne (przykładem jest rola w "Nocy" Antonioniego), ale na tym nie kończą się jej umiejętności. Z powodzeniem próbowała swoich sił w prawie każdym gatunku i zawsze sprawdzała się fenomenalnie. Z każdej roli umie wydobyć to co najistotniejsze. Kiedy jest beznadziejnie zakochana to widać to w każdym jej ruchu, spojrzeniu, w każdym słowie czuć dramatyzm jej sytuacji (np. "Windą na szafot"). Jak mało, która aktorka sprawdza się w roli uwodzicielki i amantki (tu oczywiście najlepszym przykładem jest "Jules i Jim"). Bywała też tajemniczą, kokieteryjną, elegancką, ciepłą i sympatyczną osóbką ("Dziennik panny służącej") by niedługo potem zmienić się w temperamentną, trochę zgryźliwą kobietkę wpadającą w prawdziwą furię ("Falstaff"). Do tego dochodzą role w lżejszych produkcjach (np. dziewczyna gangstera w "Nie tykać łupu" czy w zasadzie komediowa "Katarzyna druga", której widziałem niestety tylko fragmenty). Jest słodko-gorzka jak żadna inna aktorka. Na ekranie może być: Urocza, inteligentna, zalotna, cierpka, znudzona, poirytowana, zafascynowana i fascynująca, co tylko zechce. Nie jest może piękna, ale bardzo naturalna i dzięki temu to sexowna, a do tego pięknie śpiewa!