Ukłony dla arcymistrza, który zdeformowany świat surrealizmu, dominującego w sztuce pięknej, wprowadził na ekrany kin - nieskrępowanie w fantazjowaniu, gra wyobraźnią, ujawnianie unikatowej kreatywności, intelektu oraz przenikliwości umysłu poprzez sztukę filmową, interpretacyjny upust oraz mentalny rozgardziasz towarzyszący każdej projekcji - to atrybuty swoistości filmowego rzemiosła Luisa Bunuela - mistrza prowokacji, zniewagi, pogardy wobec burżuazji, kleru i autorytetów, nieobliczalnego i bezlitosnego demaskatora, czemu świadectwo dał w "Psie andaluzyjskim", "Złotym wieku", "Aniele zagłady", "Dyskretnym uroku burżuazji", "Mrocznym przedmiocie porządania", "Widmie wolności" czy "Szymonie Pustelniku".

Chwała Mu za "Nazarin" i "Viridianę", za "On" i "Zbrodnicze życie Archibalda de la Cruz", za "Drogę mleczną" i "Dziennik panny służącej", za "Zapomnianych" i "Ziemię Hurdów" - analizując jego reżyserki dorobek, można odnieść wrażenie, iż Mistrz Bunuel nie posiada żadnego złego obrazu - i to zapewne prawda!