Mathieu, bogaty, sześćdziesięcioletni Francuz, opuszcza Sewillę ogarnięty paniką z powodu zamachów terrorystycznych i wsiada do pociągu, by wrócić do Paryża. Z peronu macha do niego ładna, choć nieco posiniaczona dziewczyna. Mathieu otwiera okno i wylewa jej na głowę wiadro wody dostarczone mu na życzenie przez konduktora. Zdumionym współpasażerom oznajmia po chwili: "Lepiej oblać wodą niż zabić", po czym wyjaśnia dokładniej szczegóły swojego postępowania...

Mathieu (Fernando Ray), bogaty francuski dżentelmen w średnim wieku żywi namiętne uczucie do 20-letniej pokojówki Conchity (Carole Bauquet), która zawsze sprawę uczuć pozostawia w niepewności, wodząc za nos tak długo jak się da. 

Opuszczając Sewillę ogarniętą popłochem z powodu terrorystycznych zamachów Mathieu wsiada do pociągu, by udać się do Paryża. Z peronu macha do niego dziewczyna, ale on wylewa jej na głowę wiadro wody dostarczone przez konduktora. Zaintrygowanym współpasażerom wyjaśnia motywy swego postępowania snując fascynującą opowieść.

Mathieu, mężczyzna w wieku podeszłym zakochuje sie bez pamięci w młodziutkiej Conchicie. Ona obiecuje mu dozgonną miłość, ale tylko tą duchową. Nie chce mu się w pełni oddać, ponieważ obawia sie, że wtedy on przestanie ją już kochać.
Film nie jest jednak klasyczną opowieścią o miłości. Uwrażliwia bardziej na siłę pożądania i na zgubne jej skutki.

Mathieu, bogaty, sześćdziesięcioletni Francuz, opuszcza Sewillę ogarnięty paniką z powodu zamachów terrorystycznych i wsiada do pociągu, by wrócić do Paryża. W pewnej chwili wylewa wiadro wody na głowę pozdrawiającej go młodej dziewczyny. Podczas jazdy wyjaśnia współpasażerom swoje zachowanie snując fascynującą opowieść o swojej wielkiej i niespełnionej miłości do 20-letniej Conchity, dziewczyny z dworca.